نحوه‌ی منهدم کردن آدم سمی و پرخاشگر در زندگی شخصی!
گودرز صادقی هشجین
مقدمه:
کمابیش هر کسی یک نفر در زندگی شخصی خودش دارد که با پرخاشگری و عیبجویی و دعوا راه انداختن زندگی را بر او زهر و غیرقابل تحمل می‌کند. این آدم می‌تواند یک همکار، همسر، برادر، خواهر، و حتی پدر یا مادر باشد. در خیلی از موارد، توضیح و توجیه و مرافعه با چنین فردی تنها کاری است که انجام می‌دهید ولی گاهی این مشارکت در درگیری‌های توجیه‌ناپذیر به قیمت نابودی خود شخص که گناهی ندارد تمام می‌شود. وقتی که در چنین مواردی به هر حال یک نفر باید قربانی بشود چرا شما که در این دعوا بیگناه هستید نابود بشوید؟ خب می‌توانید کاری بکنید که طرف مقابل منهدم بشود! خواهشمندم این روش را برای هر کسی به کار نگیرید و تنها به عنوان آخرین راهکار استفاده کنید. قبل از این که بگویم چکار باید کرد، بگذارید یک تجربه‌ی انجام شده روی حیوانات آزمایشگاهی را توضیح بدهم. چه بسا که منتظر نتیجه‌گیری نباشید و خودتان متوجه بشوید که چاره‌ی کار چیست.
تجربه‌ی آزمایشگاهی:
دو قفس که با دریچه‌ی کوچکی به هم وصل می‌شوند را تهیه کنید که کف یکی از آنها سیمی است و امکان ایجاد شوک الکتریکی آزاردهنده (ولی نه کشنده) در آن وجود دارد. به مدت چند روز و روزی یکی دو بار یک سر موش خانگی را در قفس دارای کف سیمی قرار بدهید. ابتدا چراغ قفس را روشن کنید و بعد از ۳۰ ثانیه شروع به دادن شوک الکتریکی بکنید. حیوان مستاصل می‌شود و پس از جستجوی شتاب‌آلود دریچه را پیدا کرده به قفس دوم فرار می‌کند. به تدریج حیوان عادت می‌کند و به محض روشن شدن لامپ و قبل از شوک الکتریکی به قفس دیگر فرار می‌کند. اگر این حیوان را کالبدگشایی بکنید مشکل خاصی در او نمی‌بینید. حال اگر پس از یاد گرفتن حیوان به راه فرار آن دریچه را ببندید و راه فرار نداشته باشد، در کالبدگشایی متوجه بروز زخم شدید و خونریزی معده در او می‌شوید. در تجربه‌ی دیگری همین کار را به جای یک موش با استفاده از دو موش انجام بدهید. در این حالت، پس از عادت کردن حیوانات به راه فرار، اگر آن را ببندید موش‌ها که نمیتوانند به قفس امن فرار کنند با یکدیگر دعوا میکنند، چنگ میزنند و گاز میگیرند و آسیب میزنند و اگر کالبدگشایی بکنید هیچگونه آثار زخم و خونریزی معده را در آنها مشاهده نمی‌کنید.
نتیجه‌گیری:
آدم‌های پرخاشگر که از فشار و تعارضات درونی رنج می‌برند برای خالی کردن خودشان دیگران را آزار می‌دهند (مثل دو موشی که گفته شد). آنها دوست دارند وقتی که کسی را کتک میزنند یا به او فحش می‌دهند طرف مقابل هم همین کار را بکند تا اعصابشان آسوده بشود. مدتها مجبور بوده‌اید با چنین فردی بسازید… گاهی صبرتان تمام می‌شود و شما هم به او پرخاش می‌کنید، زخم زبان می‌زنید و آسیب می‌زنید. این کار شما او را توجیه می‌کند که به پرخاش و سمپاشی خودش ادامه بدهد. او با این کارش راحت می‌شود ولی شما دچار اضطراب، افسردگی، عذاب وجدان و آسیب روحی و روانی و جسمی (مثل زخم معده) می‌شوید، خسته می‌شوید، پیر و فرسوده می‌شوید و به تدریج نابود می‌شوید و زودتر از موعد به رحمت خدا می‌پیوندید. برای این که چنین اتفاقی نیفتد، مدتی شرایطی را فراهم بیاورید که در مقابل ایرادگیری‌های او حق را به او بدهید. وقتی فحش می‌دهد از او معذرت‌خواهی کنید. اگر تهمت می‌زند اتهامش را بپذیرید. وقتی به شما القا می‌کند که خیانتکار و ستمگر و…. هستید سکوت کنید. به او اتهامی نزنید، ایرادی از او نگیرید و… پس از مدتی، مانند موشی که راه فرار از واقعیت بر او بسته شده، به تدریج آثار بیماری‌های جسمی مانند فشار خون بالا، اختلالات قلبی، زخم معده و اثنی‌عشر، سردرد، بیماری‌های روانی، افسردگی و… در او ظاهر و پس از مدت کوتاهی فوت خواهد کرد! شما هم هیچ تقصیری ندارید و کسی نمی‌تواند شما را گناهکار تلقی کند. حالا… اگر دلتان به حالش می‌سوزد کمی تخفیف بدهید و هر از گاهی شما هم دعوایی راه بیندازید تا فوت نکند! موفق باشید.
ممنون از راهنمایی خوب و دقیقتان، به نظرم راهکار خوبی است برای خلاص شدن🤣